رضا علیجانی

آقای خامنه ای با سخنرانی اش برای فرماندهان سپاه اعلام وجود کرد! (هم صدایش از بار قبلی بهتر بود وهم برخلاف دفعه قبل که فقط هفت دقیقه حرف زد، این بار قریب یک ساعت سخنرانی کرد.)

آقای خامنه ای مثل یک فرمانده سفید پوست برای سربازان سفید پوست سخنرانی کرد و کاری به زندگی سیاهان (یعنی اکثریت ملت ایران و مرگ مظلومانه مهسا امینی و اعتراضات گسترده جاری)، نداشت. ما گرفتار یک نوع آپارتاید و نخوت شده ایم. آقای خامنه ای اصلا ما سیاهان را نمی بیند و مرگ مان را مهم نمی داند.

هم چنین به خاطر حضور رئیسی در نیویورک نخواست روز سفیدپوستان را به خاطر مسائل کوچک و «حضیض» خراب کند و چیزی در باره مرگ یک سیاه و اعتراض گسترده سیاهان بگوید!

این سخنرانی نگاه آپارتایدی آقای خامنه ای به جامعه را نشان می دهد. البته می تواند نشانه یک روانشناسی ترس و هراس هم باشد که اصلا نمی خواهد صورتش را به سمت سیاهان بچرخاند و فریاد اعتراض را به روی مبارک بیاورد!
رهبر ج.ا هم چنین گفت امروز وضعیت کشور به حالت «بازدارندگی» رسیده. دشمن هم این را می داند. پیشرفت های نظامی خیلی خوب بوده است اما «خطر توقف» آن هم می رود. مسئولان کشور باید از آن حمایت کنند. این یعنی خط برخورد و رویکرد نظامی- امنیتی و سیاست خارجی ج.ا عدم کوتاه آمدن و تداوم گذشته است.

کلیت این سخنرانی نشان می داد که آقای خامنه ای دارد با اتوبوسش نظام خودش و کشور را به ته دره می برد. به نظر نمی رسد شانس کانون نویسندگان را هم داشته باشد که میل لنگ این اتوبوس به سنگ و صخره ای گیر کند. حذف افرادی مثل ناطق نوری و حسن روحانی از مجمع تشخیص مصلحت نیز نشان می دهد که رهبر نظام دارد برخی سنگ های مانع را هم صاف می کند.

مردم دارند شعار می دهند که تا فلان کفن نشود، این وطن، وطن نشود؛ اما ظاهرا ماجرا برعکس شده و تا وطن ویران نشود، آقا کفن نشود.

تنها راه عدم سقوط کشور به ته دره (سقوط نظام شان به دَرَک و به جهنم!)ِ و جلوگیری از ویرانی کشور، اعتراضات وسیع و ممتد مردمی و نهایتا یک اعتصاب عمومی و سراسری است.