مجتبی نجفی

وکلای ایرانی در اعتراض به استبداد تجمع کردند و سرکوب شدند. برای جمهوری اسلامی مساله نه میانه روی است نه تندروی، نه شعارهای شیک است نه تند، مساله جمهوری اسلامی اجتماع، اعتراض و حق تشکل یابی است. همچنانکه در سالهای اخیر تمام تلاش خود را کرده تا نهادهای مستقل را به شیوه های گوناگون تحت فشار قرار دهد. مساله شهروند معترض است. ج ا نمیخواهد شهروند معترض را به رسمیت بشناسد چون خوب میداند به رسمیت شناختن شهروند معترض یعنی پایان استبداد.

هر جا بویی از اجتماع و اعتراض باشد جمهوری اسلامی سرکوب میکند. هراس ج ا از تشکل یابی و اجتماع است. هر هویتی غیر از سرسپردگی به نظام را سرکوب میکند. سرکوب کلیدواژه حاکمیت است. برای جمهوری اسلامی فرقی نمیکند، این هویت مذهبی باشد یا غیرمذهبی، صنفی باشد یا فرهنگی،در خیابان باشد یا شبکه های اجتماعی. با زبان آرام باشد یا فحش، …هیچ جمعی خارج از چارچوب های بسته حاکمیت تحمل نمیشود.

گفتگو با جمهوری اسلامی قلب معنی است. گفتگو اصول دارد. جمهوری اسلامی شهروند نمیخواهد رعیت میخواهد، برّه و مطیع میخواهد. مساله اصلی “شناسایی شهروند” است و این جنبش ضدتحقیر و در راستای شناسایی شهروند است.طلب زندگی هم در ذیل این جنبش ضدتحقیر است. تحقیر به همان اندازه که از اراده سلطه گر نشات می گیرد، جنبش زاست، ضدیت با تحقیر در ایران منتشر شده و گفتگو زمانی معنا دارد که روابط سلطه گر سلطه پذیر تغییر یابد.

جمهوری اسلامی یک زبان میشناسد، آن هم زبان زور است. زور اینجا به معنای اجتماعی است. عقب زدن ج ا فقط در گرو همگانی شدن این جنبش ضدتحقیر است. تداوم این جنبش برگ برنده آن است چرا که جنبش همگانی است که قدرت پس زدن استبداد را دارد. آن مرحله ای است که جمهوری اسلامی برای گفتگو به التماس می افتد،حالا اینکه مردم قبول کنند یا نه بستگی به شرایط دارد اما هر نتیجه ای باید به برافتادن نظام سلطه منتهی شود.

این مسیر طولانی است. برخی رسانه های خارج از کشور میخواهند تصویر فانتزی بدهند اما داخل کار خود را میکند. جنبشها گسترده و متداوم شوند، به گیج شدن جمهوری اسلامی کمک میکنند. در طول زمان نیروی سرکوب خسته خواهد شد، سلاحش کند می شود. معترضان میتوانند به تداوم این جنبش بیاندیشند. حاکمیت را غافلگیر کنند، چهلم های مهسا، نیکا و سارینا و دیگر شهدا فرصت مناسبی برای تدام صدای ضدتحقیر است. کنش های نمادین در شبکه های اجتماعی تداوم یابند. به جای بحث های بیهوده بین نسلی باید بر واژگانی تاکید کرد که هر چه بیشتر همگرایی ایجاد کند و در مدافعان ج ا ریزش. پیروزی از آن تحقیرشدگان است.