پلی که شکست !

آرزو بابازاده

«هم‌چنان که زنان حق دارند که بالای چوبه‌ی دار بروند، به همان‌ سان نیز حق دارند که بالای سکوی خطابه بروند».

اینجا ، اکنون ، خط خشک زمان آبستن تحولی عظیم است . پل های پشت سر فرو ریخته و دیگر بازگشتی در کار نیست .

یک راه بیشتر نداریم و آن پیش رفتن است .

یک روز جایی دیگر هم ، این اتفاق افتاده بود . وقتی المپ دوگوژ را در اثنای انقلاب بزرگ فرانسه کشتند جهان به دوگانه قبل و بعد از آن فاجعه تقسیم گردید .

آن جا بود که زنان دریافتند اگر زنی استحقاق آن را دارد از چوبه دار بالا برود پس این استحقاق را هم دارد بالای تریبون از مطالبه حقوق اساسی و شهروندی زنان صحبت کند .

اینجا گویا تاریخ تکرار می شود .
زنی که جمجمه اش خرد می شود.
زنی که سرش به جدول کنارخیابان کوبانده می شود.
زنی که تیر می خورد
زنی که بدنش را سپر می کند مقابل باتوم

و زنی که می بیند
زنی که می شنود
هرگز به عقب بر نمی گردد .

فقط یک راه مانده است
آینده روشن است .