قصابان آماده سلاخی
مجتبی نجفی
همه میخواهند ما را بکشند تا یکی برایمان امنیت بیاورد، یکی نان و دیگری توسعه. یکی میخواهد ده سال به قول خودش “انتخابات بازی” را تعطیل و احتمالا سرکوب و کشتار راه بیاندازد تا ایران را در ریل توسعه قرار دهد. طرفداران جمهوری اسلامی هم میگویند اجازه بدهید امنیتتان را تامین کنیم و تمدن اسلامی مدنظرمان را حاکم کنیم بعد حقوق شهروندی تان را بدهیم. در تحلیل انقلاب پنجاه و هفت، نمیگویند چرا شاه به جای قدرت مطلقه و تعطیلی احزاب و نهاد انتخابات، پابیندی به مشروطیت را انتخاب نکرد تا انقلاب پرهزینه رخ ندهد، میگویند چرا شاه بیشتر نکشت؟ یکی میگوید توسعه، جان میخواهد، بولدزوری است که توده های محروم را له میکند. هر یک به طریقی میخواهد مردم را بکشد.
میخواهند ما را در دو گانه های دیکتاتوری مجبور به انتخاب کنند. تا زمانی هم که میپرسیم چرا زبانها را دوختند و منتقدین را کشتند و رسانه ها را سرکوب کردند میگویند دموکراسی رسم زمانه نبود. حالا هم میگویند دموکراسی فانتزی است.
ده سال فرصت میخواهند تا بعد از پایان احتمالی جمهوری اسلامی که هنوز زمانی هم برایش مشخص نکرده اند، کشتار جدیدی را شروع کنند. بعد از انقلاب پنجاه و هفت، دموکراسی وعده داده شده فرانسوی شد حکومت اسلامی که جوی خون و انتقام راه انداخت. در این جوی چه بسیاری که قربانی نشدند. در حالی که جمهوری اسلامی هنوز در حال کشتن است، طرفداران حکومت بعدی هم از هم اکنون وعده انتقام و پاکسازی میدهند. هنوز از کشتار فعلی رها نشده ایم کشتارهای جدیدی در راه خواهد بود. اینجا باید در میانه صداهای کشتار طلب، به بلند کردن صدایی اندیشید که قرار نیست بکُشد قرار است بسازد، بدون اینکه رنج قربانیان بی شمار دهه های اخیر را فراموش و زخم تحقیرشان را نادیده بگیرد. صدایی که قصاب جدید نمیخواهد، شهروند شکاک و پرسشگر و ناظر میخواهد.
در میانه طرفداران این استبداد و آن استبداد که هر دو مجهز به رسانه های دولتی جمهوری اسلامی و مخالفانش هستند صدای ایران متحد و متکثر باید رسا شود. امروز پیام “مایی” که به زیست مسالمت آمیز ایرانیان در بستری دموکراتیک به دور از خشونت استبداد معتقد باشد نباید در هیاهوی استبداد شیخ و شاه گم شود. تمام جریانهای سیاسی که به جای مشروطیت در معنای عامش، یعنی محدود کردن قدرت مطلقه و استقرار حاکمیت ملی،” مردم را در برابر مردم “قرار دادند و به جای آزادی، سرکوب کردند رفوزه شده اند. ایران به صدای تازه ای نیاز دارد. مساله ما دعوای شاهزاده و آیت الله زاده نیست تقابل استبداد و آزادی است. تقلیلش ندهید.
پی نوشت:فاطمی بیمار و رنجور در دادگاه محاکمه شد
