میرحسین موسوی در جدیدترین متنش که مقدمه ای بر ترجمه بیانیه های جنبش سبز است نسبت به طرح جانشینی فرزند رهبری هشدار داده و نوشته :” زبان‌شان لال! مگر سلسله‌های ۲۵۰۰ ساله بازگشته‌اند که فرزندی پس از پدرش به حکومت برسد؟»…«سیزده سال است که اخبار این توطئه شنیده می‌شود. اگر به راستی در پی آن نیستند چرا یک بار چنین نیتی را تکذیب نمی‌کنند؟»
میرحسین موسوی بدون نام بردن از سردار همدانی که به کشتن فرزندان این آب و خاک در عاشورای 88 افتخار کرده بود نسبت به قربانی شدن در درگاه دیکتاتور هشدار داده و آورده:” «سزای آن سردار بی‌افتخاری که به این جنایت اعتراف و مباهات کرد چه بود، جز آنکه جانش در غربت به قربانی مستبدی دیگر تلف “شود؟…
موسوی استخدام اوباش بد‌سیرت برای قمه‌کش کردن جوانان مردم را محکوم و سرنوشت سردارانی اینچنین را مایه عبرت دانسته :” « خودکامه در ازای طعمه‌ای که پیش‌پای‌شان می‌اندازد همه چیز آنان را مطالبه می‌کند».
موسوی از سیاستهای منطقه ای جمهوری اسلامی به خصوص در سوریه و تحت نام مدافعین حرم انتقاد و تصریح کرده:”گناه بزرگ حکومت ما دست بردن در حقیقت معانی است. هر نام پرشکوهی به ننگین‌ترین جرائم تعلق می‌گیرد. دفاع از حرم که به معنای حراست از قلب مومن در مقابل کمترین گرایش به ستمگران است، به خون ریختن در سرزمین‌های بیگانه برای تحکیم پایه‌های رژیمی کودک‌کش اطلاق می‌شود».
میرحسین موسوی بر خواست آزادی ملتهای منطقه پایفشاری کرده :”«مصیبت‌هاى ناشى از این اقدامات برای ایران و منطقه همه از یک خطاى بزرگ ریشه مى‌گرفت و آن دست بردن در مضمون حقیقى خواست ملت‌ها بود. مردم تشنه آن‌اند که آزاد باشند و خود بر گزینند، و این انتخاب آنان قطعا به نفع بشریت به طور عموم، با هر ایده و ایمانى، و به سود منافع ملى و حاکمیت مردم خواهد بود».
پایان متن موسوی آرزوی همه دموکراسیخواهان است که ایران را سربلند عاری از دیکتاتوری و سرشار از آزادی می خواهند. این نقطه اشتراک همه آزادیخواهان ایرانی با موسوی است که از دل حصر دیکتاتوری را به چالش کشیده و تاکید کرده سالهای حصر عهدش را پابرجاتر از دیروز کرده: ” قنداقه‌پوش‌های ما دیگر زیر قنداقه تفنگ بزرگ نشوند. باشد روزی که ایران و ایرانی به آزادی و شکوفائی لایق خویش برسد. باشد زمانی که راستی بر دروغ و دادگری بر ستم پیروز شود. باشد که این شب سر آید و این زادبوم از نو بامداد را تجربه کند”
این بند پایانی به ایران آینده سلام می دهد، ایران شهروندان، ایران دموکراسی و آزادی “
حتی شاید نسل ما چنین ایرانی را نبیند. اما حمل این رویا باید نسل به نسل تداوم یابد تا خواب دیکتاتوری آشفته شود.
پاینده ایران
