دام رنگین رضا پهلوی
اکبر کرمی

به ادعاها ی رضا پهلوی حتا اگر دمکراتیکتر از آنچه تا کنون گفته است، برسد چندان نباید توجه کرد؛ اهمیت ندارد وی چهقدر دمکرات به نظر میرسند، سلطنتطلبها و رضا پهلوی تا زمانی که رسمن و شفاف پایان سلطنت را در ایران اعلام نکردهاند، خطرناک هستند!
نسبت سلطنتطلبها با جمهوریخواهان همانند نسبت اصلاحطلبها با جمهوری اسلامی است؛ تا جمهوری اسلامی هست، اصلاحطلبان مجبورند به نوعی با جمهوری اسلامی کار کنند! همچنان که برای برانداختن جمهوری اسلامی جمهوریخواهان گاهی مجبورند با سلطنتطلبها همکاری داشته باشند! اما این همکاریها در هر دو طرف تاکتیکی و سیاسی است. و به زودی و به آسانی به آخر خط خواهد رسید!
پس از جمهوری اسلامی نه جمهوریخواهان میتوانند با سلطنتطلبها کنار بیایند و نه اصلاحطلبان با هواداران جمهوری اسلامی و اسلام سیاسی. میخواهم بگویم جمهوریخواهان و اصلاحطلبان همپیمانان راهبردی همدیگر خواهند بود. به زبان دیگر جمهوریخواهی و اصلاحطلبی دو بال یک پیکر هستند، آنچه به تفاوتها دامن میزند ساختهگی است و به فاصله ی آنها از کانونها ی قدرت امروز مربوط میشود. فردا داستان به کلی دیگر خواهد شد. یعنی وقتی این فاصلهها برداشته شود، اصلاحطلبان و جمهوریخواهان جبهه ی دمکراتیک واقعی خواهند بود. و اگر قرار به سازش و همکاری برسد، آنها کنار همدیگر قرار میگیرند؛ و به هم رای خواهند داد.
به ادعاها ی سلطنتطلبها نباید فریفته شد، آنها جریانی به معنا ی دقیق کلمه “ولایتمدار” هستند؛ همانند جمهوری اسلامی و هواداران آن؛ آنچه تفاوت دارد “ولی” است. سلطنتطلبها “ولی” را “ولیعهد” میدانند و اسلامگراها در جمهوری اسلامی “ولی” را “ولیفقیه”.
این موضوع تنها یک بازی زبانی نیست، ترکیب “ولی” و “ولایتمدارها” در سنت ایرانی اسلامی چیزی بیش از یک استبداد و جباریت تازه نخواهد بود.
دام* و حقه ی رضا پهلوی را نباید دستکم گرفت! او خود هم گرفتار نکبت سلطنت است. فریب نمایشها ی دمکراتیک او را نباید خورد؛ بیرون از قدرت این نمایشها هم عادی و هم بیمعنا هستند. برای اثبات راستی، او باید رسمن از سلطنت بگذرد. اگر او امروز نمیتواند از این عنوان بگذرد، فردا هم نمیتواند از امتیازها و ممتازیتها ی برآمده از آن بگذرد.
- گراهام (گرم) تی. الیسون (متولد ۱۹۴۰)استاد هاروارد با الهام از نکتهای که مورخ و ژنرال آتنی (توسیدید) ۲۴۰۰سال پیش در مورد آتنیها و اسپارتها آورده است در سال ۲.۱۷برساخته ی “دام توسیدید” را پیش گذاشت.
در یاداشتی دیگر با نگاهی عمیقتر به این برساخته تلاش خواهم کرد نشان دهم که چرا برخورد جمهوریخواهان با سلطنتطلبها اجتناب ناپذیر است.