مجتبی نجفی

تصویر نخست #سپیده_رشنو ی آزاد است تصویر دوم سپیده زیر فشار اعتراف اجباری است که دیشب از صدا و سیمای جمهوری اسلامی پخش شد.

جمهوری اسلامی حکومتی قرون وسطایی است و خاطره اش در ذهنیّت جمعی ایرانیان، به عنوان آیینه عبرت ثبت خواهد شد تا ایده ادغام نهاد دین و دولت برای همیشه در این سرزمین بمیرد. استبداد دینی جمهوری اسلامی مثل کویر وحشت است و گذر از آن ضروری توسعه ایران است. سپیده رشنو اولین کسی نیست که مجبور به اعتراف شده و آخرین زندانی هم نخواهد بود. اما مگر این اجبارها اهمیتی دارند؟سپیده ها تکثیر شده اند و شما عاجز از مقابله با این فراگیری هستید.

وقتی فیلم متهمان قتلهای زنجیره ای در زمان اصلاحات افشا شد بازجوها، ماموران سابق اطلاعات که تحت عنوان باند سعید امامی روشنفکران را ترور میکردند با رکیک ترین حرفها و شنیع ترین اعمال تحت فشار قرار میدادند تا اعتراف کنند قتلهای زنجیره ای نه به فتوای شیخان ضد انسان و نه پروژه ای درون حکومتی که از سوی اسرائیل و آمریکا طراحی شده بودند. چرا؟ چون رهبری قبلا در نماز جمعه با اطمینان از ریشه خارجی قتلهایی حرف زده بود که اگر دولت خاتمی نبود افشا هم نمیشدند. در نتیجه اعترافات باید به سمتی میرفت که متهمان بگویند مهره سیا و موساد بوده اند.

مازیار ابراهیمی شهروندی عادی بود. چون از ترورهای اسرائیل در قلب تهران شرمسار شده بودند این بنده خدا و چند تن دیگر را ربودند و آنقدر کتکشان زدند تا اعتراف کنند مامور موسادند. بعضی از متهمان حتی نمیدانستند موساد را با سین می نویسند یا صاد اما چون نیاز بود در دوران وزرات مصلحی وزیر دولت احمدی نژاد بگویند ما عاملان ترور دانشمندان هسته ای را دستگیر کرده ایم باید چند تن از شهروندان بی پناه قربانی میشدند. فقط در سایه رقابت اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات بود که این افتضاح امنیتی فاش شد.

لیست اجبار و اعتراف بلند بالاست. اجبار و اعتراف از ویژگیهای حکومت قرون وسطایی است. جایی که لازم باشد شهروند بی پناه باید روز را شب اعلام کند و بالعکس.

اما آیا این اعترافها و پژمرده کردن سپیده ها در اصل این گزاره که “ما از شما و زور و اجبارتان بیزاریم” تغییری ایجاد میکند؟ هرگز. ما به این بیزاری میبالیم. بیزاری از استبداد، از زور، از دیکتاتوری، لازمه انسان بودن و شهروند بودن
است. بیزاری از شما سند انسانیّت ماست.