با دم شیر بازی نکنید؛ بترسید از روزی که مردم دیگر از شما نترسند!
رضا علیجانی
حکومت با این بازداشت‌ها می‌خواهد جلوی حرکت جامعه که شتاب گرفته یک «سرعت گیر» بگذارد.
وقتی به اسامی بازداشتی‌های اخیر توجه می‌کنیم هیچ‌کدام کار جدیدی نکرده بودند. همه به کارهایی ادامه می‌دادند که قبلا هم می‌کردند؛ تاجزاده، رسول‌اف، پناهی، آل‌احمد، خانواده‌های شجاع دادخواه و…
ظاهرا حکومت دارد چیزی را پنهان می‌کند؛ خانم رهنورد نیز این تعبیر هوشمندانه را بکار بکرد که باز چه کاسه‌ای زیر نیم کاسه است.
آیا حکومت دارد ترسش از جامعه شتاب گرفته را پنهان می‌کند که اجبارا سقف تحمل حکومت را بالا زده و یا صف آنها را عقب رانده (که می‌بینیم وزیر اطلاعات و رئیس جدید اطلاعات سپاه جلسه مشترک گذاشتند و یا ممکن است در یک نهاد بالاتر تصمیم به تشدید برخوردها گرفته شده باشد؛ که کشتیبان را سیاستی دگر آمده است!) و یا حکومت خبری دارد که می‌داند ممکن است شتاب جامعه اعتراضی را بیشتر کند(مثل خبر شکست قطعی مذاکرات هسته‌ای و تشدید بحران‌های اقتصادی، یا مقطع اعلام اتمی شدن ج.ا که می‌تواند تبعاتی داشته باشد و نظایر آن).
قاضی حداد به بازداشتی‌های ملی-مذهبی در سال 79 می‌گفت شما زیادی دور گرفته بودید می‌خواستیم جلوی‌تان یک سرعت گیر بگذاریم! هاشمی هم در رابطه با بیانیه نود نفره دهه شصت گفته بود پر رو شده بودند می‌خواستیم روی‌شان را کم کنیم!
آقای محمد کاظمی رئیس جدید اطلاعات سپاه، سپاهی-اطلاعاتیِ اخراجی از وزارت اطلاعات است؛ خودش می‌داند که این روشها جواب نمی‌دهد.
بازی با زنان و خانواده‌های داغدار و بازی با جامعه ناراضی، بازی با دم شیر است.
حکومت دارد از روی ترس خودش مردم را می‌ترساند. اما حاکمان باید بترسند از روزی که مردم دیگر از آنها نترسند.
این بازداشت‌ها ممکن است عده‌ای را مایوس کند ولی می‌تواند عده بیشتری را خشمگین کند.
رفتار حکومت در سیاست داخلی و خارجی نشان می‌دهد که منطق‌شان، منطق عقل عرفیِ «هزینه- فایده» نیست بلکه بر اساس «توازن وحشت» است. اما این منطق همیشه کار نمی‌کند و نتیجه معکوس هم می‌دهد.
دیگر دهه شصت نیست که شما با چند گروه سیاسی و روشنفکران سر و کار داشته باشید. الان با یک جامعه ناراضی گسترده در عرصه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی، جنسیتی، هنری، خانواده‌های داغدار و… سر و کار دارید.
شما نمی‌توانید امثال تاجزاده‌ها، صمیمی‌ها، مدنی‌ها، رسول‌اف‌ها و پناهی‌ها را به خارج وصل کنید.
شما داغی عمیق به دل خانواده‌های دادخواه گذاشته‌اید، آیا این انگیزه برای دادخواهی آنها کافی نیست که فکر می‌کنید رسانه‌ها و افرادی از خارج آنها را راه می‌اندازند. این خانواده‌ها برای اینکه صدای داغ و دردشان شنیده شود، چاره‌ای ندارند جز اینکه به رسانه‌های خارجی رو بیاورند. حال فرضا کسی یا کسانی از داخل یا خارج به آنها کمک مالی‌ای هم کرده باشند. آیا اینها انگیزه دادخواهی آنهاست!؟ می‌خواهید برای آنها سناریوسازی کنید؟ خجالت بکشید. شما که ادعای حکومت عدل علی تان گوش فلک را کر کرده است چرا منطق معاویه را بکار می‌برید؟
دیگر جامعه ایران جامعه گذشته نیست. شرایط منطقه و جهان هم مثل گذشته نیست. حتی درون حکومت هم مثل سابق نیست. آقای علم‌الهدی اخیرا گفت که عده‌ای انقلابی دارند از«تقدم عدالت بر ولایت » حرف می‌زنند. بروید فکری به حال خودتان بکنید!
