ایکاش یک‌هزارم اهمیتی که نظام برای هسته‌ایی و امور نظامی قائل است، برای جلوگیری از خشک شدن «دریاچه ارومیه» هم قائل می‌شد
صادق زيباكلام
در جوامع توسعه‌یافته، اعتراضات زیست‌محیطی یکی از متداول‌ترین اعتراضات مدنی بشمار می‌روند. اما در ایران که محیط‌زیست و حفظ و حراست از آن در ردیف اولویت‌های آخر نظام است، اعتراض علیه خشک شدن دریاچۀ ارومیه، یعنی اعتراض علیه یکی از هولناک‌ترین مصیبت‌های زیست‌محیطی تاریخ معاصر ایران هم تحمل نمی‌شود.
ایکاش یک‌هزارم اهمیتی که نظام برای امور نظامی و هسته‌ای قائل است، برای مشکلات زیست محیطی کشور قائل می‌شد.
ایکاش بخشی از هزینه‌هایی که سخاوتمندانه صرف امور هسته‌ای و نظامی می‌شود، می‌توانست برای رفع مشکل کم‌آبی، جلوگیری از خشک شدن دریاچۀ ارومیه بهمراه خشک شدن بسیاری از تالاب‌ها و رودخانه‌های کشور، از بین رفتن جنگل‌ها، تخریب منظم آب و خاک در نتیجۀ رها شدن هزاران تن پسماند در طبیعت و سایر دردهای دیگر زیست‌محیطی هزینه می‌شد.
ایکاش حفظ و حراست از طبیعت و توسعۀ پایدار، جایی ولو پایین در لیست اولویت‌های نظام پیدا می‌کرد.