آیا این خیزش می‌تواند زنانه‌گی کند و رهبری بزاید؟
اکبر کرمی
کارشناس برنامه ی جی‌پی‌اس GPS در سی‌ان‌ان ام‌روز ۱ آبان ۱۴۰۱ سرکار خانم رابین بی. رایت بود. او که از خبرنگاران برجسته در شرق‌میانه است، پیش‌تر در مورد انقلاب ایران یک کتاب خواندنی به نام “آخرین انقلاب بزرگ” نوشته است. وی خیرش زن، زنده‌گی ، آزادی را می‌ستاید و آن را یک «ضدانقلاب» یا «پادانقلاب» می‌داند. این پادانقلاب در تحلیل او ادامه ی ایستاده‌گی مردم در برابر جمهوری اسلامی است و به جنبش سبز و جریان‌ها ی پیشین می‌رسد؛ نکته ی مهم در تحلیل او آن بود که با وجود ستایش از ویژه‌گی‌ها ی مدرن این خیزش، بایسته‌ها و شایسته‌ها ی یک جنبش پیروز را نادیده نمی‌گیرد؛ و به جهت نبود نهادها و رهبران برجسته جنبش را آسیب‌پذیر ارزیابی می‌کند.
به باور او جمهوری اسلامی همانند صدام حسین با سرکوب چهره‌ها ی برجسته، آنان را یا کشته، یا فراری داده و یا در زندان‌ها محصور و محبوس کرده است. به داوری او این خلا هم این جنبش و هم آینده ی ایران را به شدت آسیب‌پذیر ساخته است! رابین رایت ناکامی در اصلاحات را از دلایل اصلی برآمد این‌خیزش می‌داند و سهم دانالد ترامپ را در رسیدن به این‌جا بسیار آشکار می‌داند.
رابین می‌گوید: هر چند پیش‌بینی در مورد آینده کاری پیامبرانه است، اما باید ایستاده و این دختران جوانان را که در خیابان‌ها ی ایران ایستاده‌اند دید و شکوه‌شان و خلاقیت‌شان دنبال کرد.
*رفتار جمهوری وحشت اسلامی با کسانی همانند حسین رونقی، نرگس محمدی، نسرین ستوده، مصطفا تاج‌زاده و میرحسین موسوی را اگر به دقت دنبال کنید، خواهید دید که جمهوری اسلامی از برآمد یک رهبر در داخل ایران چه‌قدر دچار وحشت است؛ اگر خامنه‌ای به چنین ننگی تن می‌دهد، از آن‌روست که به آخر خط رسیده است؛ و برآمدن یک رهبر در ایران همه چیز را تمام خواهد کرد.
** برای پیش‌برد این جنبش، هم رهبران بالقوه باید پا پیش بگذارند، و تمام قد در خیابان کنار معترضان بایستند؛ و به عنوان یک رهبر ظاهر شوند و هم نهادها و شخصیت‌ها ی ملی باید برنامه و پیش‌نهاد داشته باشند؛ به هزار امید یک قرص نان ندهند؛ باید حرکت کرد و برنامه پیش گذاشت، تاریخ منتظر هیچ کس نمی‌ماند.
